کد مطلب:233443 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:223
گلستان بی پایان
امام علیه السلام بوستان است و گلستان. این تعبیر جذاب و دل نشین به خاطر حصول فرح و سرور در هنگام رؤیت و مصاحبت با امام و شنیدن كلام دل گشای اوست.
همانطور كه مشاهده شد یك باغ پر گل در دل انسان سرور ایجاد می كند، مشاهده و دیدن امام نیز برای او شادی آور است. آری به حق، دیدار امام سرسبزی دلهاست. زیبایی گل به واسطه ی وجود او جان می گیرد و پاكی شبنم به یمن حضور او است.
با نزدیك شدن و پناه آوردن به بوستان معنوی امام علیه السلام، می توان از بركات مادی و معنوی و نسیم رحمانی این گل سر سبد خلقت استفاده كرد.
[ صفحه 82]
در سایه سار معرفت امام است كه آسودگی و آرامش فراهم می آید و دغدغه هر گونه افسردگی از نهاد جانها رخت بر می بندد. امام علیه السلام همانند بوستانی است خرم و شاداب كه پذیرای دوستداران حقیقت می باشد.
در بوستان رسالت، ائمه علیه السلام هم گل اند و هم گلاب. بخشی از شمیم دلنواز و عطر روح پرور این بوستان محمدی از طریق گلبرگهای امامت به مشام راویان، محدثان،اصحاب و شاعران «عترت» می رسد و از طریق آنان در كوچه پس كوچه های تاریخ، حدیث فقه، كلام و اخلاق به عطر افشانی می پردازد. یاران ائمه علیه السلام گسترش دهنده ی آن شمیم دلنواز بودند، چه آنان كه فقه اهل بیت علیه السلام را می آموختند و می گستردند و به فتوا می نشستند، چه آنان كه كلام و عقاید را از ائمه علیه السلام فرا گرفته، با مخالفان به مناظره و بحث می پرداختند و حق را بر پیشانی زمان می نشاندند و چه آنان كه در تفسیر و علوم قرآنی، از مكتب عترت نور می نشاندند و چه آنان كه در تفسیر و علوم قرآنی، از مكتب عترت نور می گرفتند و فروغ می گستردند و... چه آنان كه در كسوت و هیأت تاجران و پیشه وران و صاحبان حرفه ها و مشاغل مادی، با مردم می آمیختند و فرهنگ زندگی بخش و زلال ائمه علیه السلام را با گفتار و كردار به كام جانها می چشاندند.
مكتب تعلیمی - تربیتی اهل بیت علیه السلام، بوستان با طراوت و سرسبزی بود (بویژه در دوران امام باقر و امام صادق علیه السلام) كه هزاران نهال ثمر بخش در آن رویید و بالید و به برگ و بار نشست و جامعه ی اسلامی از میوه ی آن هم در آن عصر و هم در دورانهای بعد، بهره برد.
از منظری دیگر، می توان اصل ولایت و امامت را به بوستانی تشبیه كرد كه هر یك از پیشوایان و ائمه دین علیه السلام بسان درختی بر افراشته، میوه و ثمره ی خود را به جویندگان حقیقت ارزانی می نمایند.
[ صفحه 83]
از امام صادق علیه السلام نقل شده كه: پیغمبر صلی الله علیه و آله ریشه این درخت و علی علیه السلام شاخه ی آن و امامان - كه از ذریه آنها می باشند - شاخه های كوچك تر و علم امامان میوه ی این درخت است و پیروان با ایمان آنها برگهای این درخت اند [1] .
تنها گلها و درختان بوستان اهل بیت علیه السلام است كه تند باد حوادث و طوفانهای سخت مشكلات، آنها را از جا حركت نمی دهد. افق فكر آنها محدود به دنیای كوچك نیست. حجابهای زمان و مكان را می درند و به سوی ابدیت و بی نهایت پیش می روند. برنامه های آنها از سر هوی و هوس نیست، بلكه همگی به اذن پروردگار و طبق فرمان اوست و این حركت و پویایی و ثمر بخش بودن نیز از همین جا سرچشمه می گیرد. براستی كه هر كس به چنین روضه ای پناه آورد و دست به شاخسار وجودشان دراز كند، از میوه های لذیذ و معطرشان بهره مند خواهد گشت.
همانطور كه مشاهده شد یك باغ پر گل در دل انسان سرور ایجاد می كند، مشاهده و دیدن امام نیز برای او شادی آور است. آری به حق، دیدار امام سرسبزی دلهاست. زیبایی گل به واسطه ی وجود او جان می گیرد و پاكی شبنم به یمن حضور او است.
با نزدیك شدن و پناه آوردن به بوستان معنوی امام علیه السلام، می توان از بركات مادی و معنوی و نسیم رحمانی این گل سر سبد خلقت استفاده كرد.
[ صفحه 82]
در سایه سار معرفت امام است كه آسودگی و آرامش فراهم می آید و دغدغه هر گونه افسردگی از نهاد جانها رخت بر می بندد. امام علیه السلام همانند بوستانی است خرم و شاداب كه پذیرای دوستداران حقیقت می باشد.
در بوستان رسالت، ائمه علیه السلام هم گل اند و هم گلاب. بخشی از شمیم دلنواز و عطر روح پرور این بوستان محمدی از طریق گلبرگهای امامت به مشام راویان، محدثان،اصحاب و شاعران «عترت» می رسد و از طریق آنان در كوچه پس كوچه های تاریخ، حدیث فقه، كلام و اخلاق به عطر افشانی می پردازد. یاران ائمه علیه السلام گسترش دهنده ی آن شمیم دلنواز بودند، چه آنان كه فقه اهل بیت علیه السلام را می آموختند و می گستردند و به فتوا می نشستند، چه آنان كه كلام و عقاید را از ائمه علیه السلام فرا گرفته، با مخالفان به مناظره و بحث می پرداختند و حق را بر پیشانی زمان می نشاندند و چه آنان كه در تفسیر و علوم قرآنی، از مكتب عترت نور می نشاندند و چه آنان كه در تفسیر و علوم قرآنی، از مكتب عترت نور می گرفتند و فروغ می گستردند و... چه آنان كه در كسوت و هیأت تاجران و پیشه وران و صاحبان حرفه ها و مشاغل مادی، با مردم می آمیختند و فرهنگ زندگی بخش و زلال ائمه علیه السلام را با گفتار و كردار به كام جانها می چشاندند.
مكتب تعلیمی - تربیتی اهل بیت علیه السلام، بوستان با طراوت و سرسبزی بود (بویژه در دوران امام باقر و امام صادق علیه السلام) كه هزاران نهال ثمر بخش در آن رویید و بالید و به برگ و بار نشست و جامعه ی اسلامی از میوه ی آن هم در آن عصر و هم در دورانهای بعد، بهره برد.
از منظری دیگر، می توان اصل ولایت و امامت را به بوستانی تشبیه كرد كه هر یك از پیشوایان و ائمه دین علیه السلام بسان درختی بر افراشته، میوه و ثمره ی خود را به جویندگان حقیقت ارزانی می نمایند.
[ صفحه 83]
از امام صادق علیه السلام نقل شده كه: پیغمبر صلی الله علیه و آله ریشه این درخت و علی علیه السلام شاخه ی آن و امامان - كه از ذریه آنها می باشند - شاخه های كوچك تر و علم امامان میوه ی این درخت است و پیروان با ایمان آنها برگهای این درخت اند [1] .
تنها گلها و درختان بوستان اهل بیت علیه السلام است كه تند باد حوادث و طوفانهای سخت مشكلات، آنها را از جا حركت نمی دهد. افق فكر آنها محدود به دنیای كوچك نیست. حجابهای زمان و مكان را می درند و به سوی ابدیت و بی نهایت پیش می روند. برنامه های آنها از سر هوی و هوس نیست، بلكه همگی به اذن پروردگار و طبق فرمان اوست و این حركت و پویایی و ثمر بخش بودن نیز از همین جا سرچشمه می گیرد. براستی كه هر كس به چنین روضه ای پناه آورد و دست به شاخسار وجودشان دراز كند، از میوه های لذیذ و معطرشان بهره مند خواهد گشت.
[1] نور الثقلين 535 / 2.